Als inwoner van de EU heeft u geen werkvergunning nodig om in Spanje te kunnen werken. U dient wel in het bezit te zijn van een NIE nummer en een verblijfscertificaat.
Werk vinden in Spanje is niet altijd even gemakkelijk. In de toeristischesector is er altijd wel wat te vinden voor buitenlanders met talenkennis, maar dat is zeer seizoengebonden. Op andere beroepensectors ligt een grote druk op de arbeidsmarkt door de grote immigratie uit Zuid-Amerika. Met deze mensen zijn er geen aanpassingsproblemen omdat ze de taal al spreken. Bovendien zijn hun economische eisen lager, omdat ze in de veel gevallen tijdelijk in Spanje zijn om hun leven in het geboorteland (weer) op poten te zetten.
Banen zijn via advertenties meestal moeilijk te vinden. De gebruikelijke bronnen zoals kranten, Internet en arbeidsbureaus worden minder vaak gebruikt in Spanje dan andere landen. Meestal gaat dat nl. via enchufes (oftewel ondershands). Vacatures worden vaak niet extern gepubliceerd, maar in plaats daarvan gevuld door mensen die contacten binnen het bedrijf hebben. Het beste is dus om mensen te kennen, die kunnen helpen. Een goed opgesteld CV en een book (voorbeelden van wat zoal tijdens de voorgaande carriëre gedaan is) zijn aan te raden. Een Spaanse CV verschilt met die uit Nederland. Het onderwijs wordt eerst weergegeven en omvat lijsten van gevolgde extra cursussen etc. Sollicitatiebrieven zijn over het algemeen kort, concluderend en zeer formeel. Als u een CV heeft opgestuurd, bel dan daarna altijd even op om te zien of die is aangekomen. De kans is anders groot dat u helemaal nooit iets hoort.
Salarissen zijn in Spanje over het algemeen lager dan in Nederland. Buiten Madrid en Barcelona is het zelfs nog wat lager (de levenskosten zijn dat ook). U kunt proberen om door onderhandeling een loon- en werk overeenkomst af te sluiten met de werkgever, maar meestal als werkzoekende sta je daarin niet zo sterk, tenzij u een beroep heeft waar veel vraag naar is.
De normale werkdag is vanaf 9 tot 14 uur en van 17 tot 20 uur. In de zomer wordt dat teruggebracht naar een zg. horario de verano (een intensieve werkdag, zonder pauzes),vanwege de hitte.
In Spanje geldt voor de meeste banen een proefperiode. Die kan 15 dagen duren en zelfs 6 maanden, afhankelijk van de functie en de werkgever. Voor ongeschoold personeel geldt een proefperiode van 15 dagen en voor hoger opgeleid personeel een periode van 6 maanden. Binnen de proefperiode mogen zowel de werknemer als de werkgever het arbeidscontract ontbinden zonder opzegtermijn en boetes, tenzij anders is overeengekomen.
Werknemers met een contract hebben recht op 30 werkdagen per jaar vakantie. Daar komen de nationale, regionale en plaatselijke feestdagen nog bij. Vrouwen hebben in Spanje een bevallingsverlof van 16 weken, normaal gesproken 6 weken voor en 10 weken na de bevalling, hoewel dat zo geregeld kan worden dat alles na de bevalling wordt opgenomen. Tegenwoordig mogen 2 weken overgedragen worden aan de echtgenoot.
De wettelijke vergoeding bij ontslag is 20 dagen salaris per gewerkt jaar tot een maximum van 12 maanden of meer, afhankelijk van de overeenkomst. In geval van objectieve redenen (ongeschiktheid en dat men na een reorganisatie niet in staat is zich bepaalde vaardigheden eigen te maken) heeft de werknemer recht op 20 dagen salaris voor ieder dienstjaar met een maximum van 12 maanden. Het ontslag moet ten minste 30 dagen van tevoren schriftelijk door de werkgever worden meegedeeld aan de werknemer. In de ontslagbrief moeten de redenen en juiste datum van het ontslag worden vermeld. Bij objectieve en disciplinaire redenen kan de werknemer het ontslag aanvechten bij het gerechtshof van arbeid. Als de werknemer in het gelijk gesteld wordt, heeft hij recht op betaling van achterstallig salaris vanaf het moment van het ontslag.
